Słownik pojęć

Body Mass Index (ang. wskaźnik masy ciała, w skrócie BMI; inaczej wskaźnik Queteleta II) – współczynnik jest obliczany jako iloraz masy ciała w kilogramach i kwadratu wzrostu w metrach. BMI jest często używane jako narzędzie do oceny, czy dana osoba jest w normie, nadwagą, otyłością czy niedowagą.

Klasyfikacja (zakres wartości) wskaźnika BMI została opracowana wyłącznie dla dorosłych[2] i nie może być stosowana u dzieci.

Prawidłowy BMI, według Światowej Organizacji Zdrowia, wynosi dla kobiet 22–25, dla mężczyzn 23–27. BMI powyżej 25 (kobiety) –27(mężczyźni) oznacza nadwagę , zaś powyżej 30 oznacza otyłość. Jak stwierdzono na podstawie wielu badań epidemiologicznych BMI dobrze koreluje z masą tkanki tłuszczowej oraz umożliwia ocenę zagrożenia śmiertelnością i ryzykiem nadciśnienia, a ponadto chorób krążenia i cukrzycy.

BMI = waga ciała (kg) /:dzielona/ przez wzrost w (m2 )

Inne źródła twierdzą, że wskaźnik jest uniwersalny dla obojga płci, i kształtuje się następująco:

• poniżej 18,5 - niedowaga
• 18,5-24,9 - waga w normie
• 25-29,9 - nadwaga
• powyżej 30 - otyłość

BMI nie jest idealnym narzędziem i ma kilka ograniczeń. Na przykład nie uwzględnia różnic w budowie ciała, takich jak proporcje między tkanką tłuszczową a mięśniową. Osoby z dużą masą mięśniową mogą mieć wysokie wartości BMI, ale nie są one koniecznie otyłe. Dlatego też BMI powinno być interpretowane w połączeniu z innymi czynnikami, takimi jak wygląd ciała, stan zdrowia i styl życia.