Zdrowie / Uroda / Ciało / Umysł

Ból stawu kolanowego to objaw niespecyficzny. Jego wystąpienie bywa związane zarówno z urazem, jak i wieloma procesami chorobowymi, takimi jak choroba zwyrodnieniowa stawów, reumatoidalne zapalenie stawów, dna moczanowa czy infekcja bakteryjna. Jedną z przyczyn dolegliwości może być konflikt rzepkowo-udowy, który wynika z nadmiernego przeciążania stawu kolanowego i w przeciwieństwie do choroby zwyrodnieniowej, dotyka nawet pacjentów w młodym wieku.

Jakie są przyczyny konfliktu rzepkowo-udowego?

Wystąpienie objawów konfliktu rzepkowo-udowego związane jest z nieprawidłowym ustawieniem rzepki, co skutkuje brakiem płynności w jej przemieszczaniu się podczas ruchów stawu. Może to wynikać z nieprawidłowego napięcia mięśni stabilizujących staw - nadmierne napięcie mięśni bocznej strony uda i osłabione napięcie przedziału przyśrodkowego skutkuje bocznym podwichnięciem rzepki. Inną przyczyną mogą być nieprawidłowości anatomiczne, takie jak nadmierna rotacja wewnętrzna kości udowej lub koślawe ustawienie stopy i kolana.

Najczęstsze objawy

Głównym objawem jest ból w przednim przedziale stawu kolanowego, który nasila się podczas wykonywania ruchów zgięcia stawu w obciążeniu. Charakterystyczne jest występowanie dolegliwości podczas schodzenia po schodach, wykonywania przysiadów, długotrwałym kucaniu lub klęczeniu. Ból pojawia się także przy długotrwałym unieruchomieniu stawu, dlatego potoczna nazwa tej jednostki chorobowej to „kolano kinomana”. Dodatkowo w przebiegu choroby mogą pojawić się krepitacje, czyli trzeszczenia podczas ruchów zginania i prostowania. Taki objaw może świadczyć o zniszczeniu chrząstki stawowej, dlatego jego zaobserwowanie powinno skłonić do szybkiej konsultacji z ortopedą.

Leczenie

Pojawienie się objawów po aktywności fizycznej wymaga przede wszystkim doraźnego łagodzenia bólu. W tym celu warto zastosować zimny okład z lodu przez 10-20 minut, a także przyjąć lek z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, zawierający np. deksketoprofen w postaci tabletek lub granulatu do sporządzania roztworu doustnego. Wskazane jest również unikanie czynności, które nasilają ból, zwłaszcza zginania stawu z obciążeniem (np. przysiady ze sztangą).

Aby skorygować nieprawidłowe ustawienie rzepki należy wykonywać regularnie ćwiczenia wzmacniające mięśnie nóg, zwłaszcza głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego, a także mięśnia pośladkowego średniego, wielkiego, mięśni kulszowo-goleniowych i trójgłowego łydki. W tym celu najlepiej skonsultować się z fizjoterapeutą, który dobierze indywidualny zestaw ćwiczeń dostosowany do potrzeb pacjenta. Fizjoterapeuta może również zastosować taping, czyli stabilizację rzepki poprzez aplikację na skórę specjalnych plastrów, co powoduje zarówno zniesienie bólu, jak i wspiera prawidłową biomechanikę rzepki podczas ruchów kolana.

Jeżeli rehabilitacja okaże się niewystarczająca, konieczne może być leczenie operacyjne, polegające na nacięciu troczków bocznych rzepki i przywróceniu prawidłowego jej ustawienia.